Zaaflar
Zaaf nedir dersen; bence HAYIR diyemediğindir. Tehlikelidir. Çünkü karşındaki eğer dostun değilse zaaflarını sana karşı işine geldiği gibi kullanacaktır.
Herkesin bir yumuşak karnı vardır. Dayanamadığı şeyler. Dünya bir yana olur zaafları bi yana. Bu bazen koca bir kutu NUTELLA olur, bazen "bi biskrem"... bazen bu kadar basit olmaz.
Dünyada en sevdiğin belki seni en çok yaralamış olandır. Ama onun canı sıkılsa, en çok senin canın yanar.
Zaafın bazen çocuğundur. Bazen işin. Tırnaklarınla kazıyarak gelmişsindir o noktaya. Emeğin, alınterin vardır. Kaybetmeye korkar, üzerine titrersin. Hiç bir şey ondan kıymetli olamaz.
Zaafın bazen ilk aşkındır. Nerde, ne zaman görsen aklından geçen ilk şey boynuna atlamaktır belki. En masum şey ilk aşk. Herkes içinde saklar. Unutulmaz çünkü saflığın sembolüdür. Kim bilir neler yaşandı, kim bilir ne kadar üzüldün...belki aldattı, belki ailesi/ailen istemedi, belki taşındın peşinden gelmedi, belki şımarıktın, çocuktun henüz...kıymetini bilemedin. Belki iftira attılar dolduruşa geldin, yargısız infazla gömdün onu. Hayatına ondan sonra onlarcası girdi... hiç biri"o"nun gibi olmadı. Herkeste bi nefes olsun"O"ndan bir paraça bulmayı umdun. Bazen kendini kandırdın, belki anladın, aramaktan vazgeçtin.
Zaafın belki geçmişin, belki ailen. Haklarında asla tek laf ettirmeyeceğin en özel, kendine sakladığın en temiz şeyin, belki en kirli. Pişmanlıklarınsa zaafın ondan korkmak, gizlemek yerine yüzleşmek ve ömür boyu yükten kurtulmak daha kolay değil mi? Herkes cesur değil. Vicdanınsa zaafın, onu hiç kaybetme. Vicdanını dinlemeyi bırakırsan iyi insan olma yolundan saparsın. Namus düşkünüysen şayet seri yaralamak isteyen, deneyen çok olacaktır. Bir iftira kağıt yığınına düşmüş bir kıvılcım gibi.
Şüphe kemirir.
Yalnız kalmaktır bazen zaafın. Dışlanmak en çok korktuğun şeydir. Sırf sana zarar vermek için en sevdiklerini senden uzaklaştırsalar ne yapardın? Ölür müydün? Hiç sanmıyorum. Ne kadar güçsüz olursa olsun herkes en çok HAYATA BAĞLIDIR. Herkes en çok ÖLÜMden korkar.
Herkesin bir yumuşak karnı vardır. Dayanamadığı şeyler. Dünya bir yana olur zaafları bi yana. Bu bazen koca bir kutu NUTELLA olur, bazen "bi biskrem"... bazen bu kadar basit olmaz.
Dünyada en sevdiğin belki seni en çok yaralamış olandır. Ama onun canı sıkılsa, en çok senin canın yanar.
Zaafın bazen çocuğundur. Bazen işin. Tırnaklarınla kazıyarak gelmişsindir o noktaya. Emeğin, alınterin vardır. Kaybetmeye korkar, üzerine titrersin. Hiç bir şey ondan kıymetli olamaz.
Zaafın bazen ilk aşkındır. Nerde, ne zaman görsen aklından geçen ilk şey boynuna atlamaktır belki. En masum şey ilk aşk. Herkes içinde saklar. Unutulmaz çünkü saflığın sembolüdür. Kim bilir neler yaşandı, kim bilir ne kadar üzüldün...belki aldattı, belki ailesi/ailen istemedi, belki taşındın peşinden gelmedi, belki şımarıktın, çocuktun henüz...kıymetini bilemedin. Belki iftira attılar dolduruşa geldin, yargısız infazla gömdün onu. Hayatına ondan sonra onlarcası girdi... hiç biri"o"nun gibi olmadı. Herkeste bi nefes olsun"O"ndan bir paraça bulmayı umdun. Bazen kendini kandırdın, belki anladın, aramaktan vazgeçtin.
Zaafın belki geçmişin, belki ailen. Haklarında asla tek laf ettirmeyeceğin en özel, kendine sakladığın en temiz şeyin, belki en kirli. Pişmanlıklarınsa zaafın ondan korkmak, gizlemek yerine yüzleşmek ve ömür boyu yükten kurtulmak daha kolay değil mi? Herkes cesur değil. Vicdanınsa zaafın, onu hiç kaybetme. Vicdanını dinlemeyi bırakırsan iyi insan olma yolundan saparsın. Namus düşkünüysen şayet seri yaralamak isteyen, deneyen çok olacaktır. Bir iftira kağıt yığınına düşmüş bir kıvılcım gibi.
Şüphe kemirir.
Yalnız kalmaktır bazen zaafın. Dışlanmak en çok korktuğun şeydir. Sırf sana zarar vermek için en sevdiklerini senden uzaklaştırsalar ne yapardın? Ölür müydün? Hiç sanmıyorum. Ne kadar güçsüz olursa olsun herkes en çok HAYATA BAĞLIDIR. Herkes en çok ÖLÜMden korkar.
Yorumlar
Yorum Gönder