Boş boş gez toz nereye kadar....

Diploma projesini teslim ettiğim gün daha ohh bile diyemeden "kafa dinleyemicem, hemen iş bulucam, ofise tıkılıcam, tatil bile yapamicam, sonra izin de vermicekler. çok bunalıcam, depresyona giricem..." paniği vardı üzerimde. 5 Temmuz'da mezun olabilmişim zaten. "Dokunmayın Şabanıma" modunda evde takılmaya başladım. İnsanlar yaz okullarından bahsettikçe vize neymiş, final mi varmış, o da neymiş hahaytt diye suratlarına bakıyordum.

 Annem ne zaman "CV'ni hazırla, portfolyonu tamamla" dese "bi dur yiaa özliyimm" şımarıklığındaydım. Sonra tatile gittik geldik. Öyle iyi geldi ki bana huzur çöktü üstüme. Peşinden benim küçük çılgınlığım da geldi. Değişime başladım. Saçlarımı eskisi gibi kızıla boyatacağım sahi. En özgüvenli olduğum günlerdeki gibi. Kendime en çok yakıştırdığım, bütünleştiğim renk.

Aslında en büyük motivasyon kaynağımdı okul. Hep başlamasını iple çekerdim. Yaz tatili daha kısa olsa dediğim bile olmuştur çoğu zaman. Okul alışverişini hep büyük heyecanla yapardım. Özenirdim malzemelerime. Listeler yapar doğru Sirkeci'ye meşhur toptancıya giderdim. Ama artık bitti. Bitmesini istemedim mi???? Belki hiç bişeyi bugüne değin istemediğim kadar. Özleyeceğimi söyleyenlere her zaman "he he" deyip geçmedim mi? Eee ne şimdi bu ruh hali o zaman? Haftaya diplomamı alacağım ve ilişiğim tamamen kesilmiş olacak. Otomasyon bile girişimi reddetti dün:( Mezun durumdasınız yazıyor. Daha yılbaşında wishlistimin ennn ama ennn önemli maddesi değil miydi bu? 9 yıldır beklemiyor muydum? Kendimi bir şelalenin tepesinde duruyormuş ve aşağıdaki gürül gürül akan sulara bakıyor gibi hissediyorum. Düşmekten korkuyorum ama atlamak istiyorum. Tam araftayım.

Hayatımın en bilinmez, önceden kestirilemez dönemindeyim çünkü. Okul garanti bir şeydi çünkü. Her zaman bir başlangıç tarihi ve bitiş tarihi vardı. Şimdi tamamen özgürüm. İş aramaya da başladım. Bir gece uykumdan uyanıp bilgisayarı açtım ve CV'mi yazdım. Ufak ufak eşe dosta haberler salındı, ben de cevap bekliyorum gönderdiğim yerlerden. Bekleme evresinin ucu açık, 1 yıl beklersem ne yaparım düşüncesi kemiriyor beynimi. Körelmekten, düşünemez olmaktan, iki kelimeyi bir araya getiremez olmaktan korkuyorum. Belki çok abartıyorum yine...

Çalışmak, para kazanmak zorundayım 5 yıl sonraki hayallerim için. Eğer ulaşabilirsem o hayallerime kazasız belasız "kızım sende ışık var" diyeceğim çünkü:)))) Tuttuğunu koparabilen insanlara hep özenmişimdir çünkü. Bakalım ne kadar yırtıcı olabileceğim?

Mülakat kısmı var bir de. Staj için birden fazla kez, yetenek sınavından sonra okula kayıt için de 3 kez mülakata girmişliğim var. İş mülakatlarında güler yüz ve kararlılığın önemli olduğunu duydum birçok kimseden. Bakalım nelerle karşılaşacağım:)

Sıkı durun yeni yazı dizisi geliyor:p Nilesi İK'ya karşı asdfghjk:p

İş arayan, sektör değiştirmek isteyen, yeni mezun olmuş olan herkese bol şans dilerim. Herkesin hakkında hayırlısı neyse o olsun.